bədənçə — (Ağcabədi, Füzuli, Göyçay, Şuşa, Tərtər, Ucar) canlıq, qolsuz sırıqlı. – Cicim mənə bədənçə tikdi (Ucar); – Bədənçəni qoja kişilər, qoja arvatdar ge:irdi (Tərtər); – Anam özünə bir bədənçə tikdirdi (Göyçay) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cannığ — (İsmayıllı, Salyan, Şamaxı) sırıqlı. – Kişiyçün yaydan cannığ hazırramışuğ (İsmayıllı); – Qışda cannığ giyəndə adamın canı qızır (Şamaxı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dabi — (Sabirabad) sırıqlı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dobi — (Sabirabad) sırıqlı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əntər — (Şəki) sırıqlı. – Əntəri işdə giyirəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gərix’ — (Basarkeçər) qolsuz sırıqlı (qadın üçün) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gödəkcə — (Kürdəmir) qolsuz sırıqlı (qadın üçün) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qalınça — (Füzuli, Tovuz) sırıqlı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qəvəçə — (Zaqatala) sırıqlı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
labada — (Qax, Quba, Şəki, Şuşa, Zaqatala) 1. qısaqollu, üzəri qaytan və bafta ilə işlənilmiş qadın paltarı (Zaqatala, Şəki). – Hətəm öz nənəsinin labadasını puzdurub qadınına don tikdirdi (Zaqatala); – Anam özünə labada tikir (Şəki) 2. sırınmış pencək,… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti